ตำนานเทพวายุ kirara story ตอนที่ 9 : ถล่มถ้ำเสือ

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

ลงเลทไป 2 นาที ต้องขออภัยด้วยครับ  มาแล้วสำหรับตอนใหม่ อย่างที่แจ้งไว้ครับ ช่วงนี้งานเยอะมาก
ประกอบกับลง window ไฟล์ word เลยมีปัญหานิดหน่อย เลยลงได้แค่ตอนเดียว จอนนี้กำลังศึกษา ช่องทางขาย E Book อยู่
แต่คงต้องศึกษากันยาวๆ เลยทีเดียว ขอบคุณทุกความคิดเห็นและข้อแนะนำครับ


ตอนนี้มีซ่อนข้อความเช่นเดิมครับ ต้องแสดงความคิดเห็นก่อนครับ จึงจะสามารถอ่านเนื้อเรื่องที่ซ่อนไว้ใน Reply ที่ 2 ได้


1. Reader ทุกท่านคิดเฆ้นอย่างไรกับความรู้สึกของริวกะ

2. คิดเห็นอย่างไรกับเนื้อหาตอนนี้ครับ

3. อยากให้อ่านจบทั้งหมดและมาแสดงความคิดเห้นอีกครั้งว่า ตอนหน้า ท่านคิดว่าริวกะจะใช้อะไรสู้ อิอิอิอิ



ปล. เนื้อเรื่องมี 2 part ครับ โดยพาร์ทที่ 2 จะอยู่ Rep 2   



* * * * * * *

ความเดิมตอนที่แล้ว



ริวกะได้มาที่โรงเรียนตามรินผู้เป็นพ่อบอกมา และก็พบว่าตัวเองโดนหลอกเต็มๆ แต่เขาก็ถือโอกาสนี้มาหาคิราระเองซะเลย
และเมื่อขึ้นไปก็ต้องตกตะลึงกับคิราระในร่างเมดสาว แต่ว่าผลการกระทำในอดีตของคิราระก็ได้กลับมาสนองเธอเมื่อคนที่เคยโดนเธอเอาคืน กลับมาแก้แค้นเธอ
พร้อมกับอดีตแฟนเก่าที่เกือบได้เปิดซิงคิราระ แต่แผนชั่วทั้งหมดก็ถูกริวกะทำลายจนสิ้น ถามยังโชว์เทพจักการไอ้ทาเคชิในพริบตา

มิหนำซ้ำเขายังทำการ Big Cleaning ด้วยการเก็บกวาดพวกอันธพาลประจำโรงเรียน รวมถึงไอ้หัวโจกที่เป้นสมาชิกกลุ่มอาคะโทระ กลุ่มยากูซ่าที่เคยคิด
ที่จะยึดนางาซากิ แต่ก็ถูกริวกะขัดขวางไว้ แต่เขาว่ากันว่า ก่อนพายุจะมาท้องฟ้ามักจะสงบ


ริวกะได้รับรายงานจากยามิว่า อีกสามวัน อาคะโทระจะมีการประชุมใหญ่ ทำให้ริวกะตัดสินใจว่าจะบุกไปถล่มพวกมันให้สิ้นซาก



********************




ตอนที่ 19 :  ถล่มถ้ำเสือ






หลังจากวันนั้น 3 วัน ณ.โรงเรียนเซย์ชุน



[ เพื่อน 1 ]  :  อื๊อออออ หมดชั่วโมงสักที ไปกินข้าวกันเถอะ


เพื่อนในกลุ่มของคิราระเอ่ยปากชวนขึ้นทันทีหลังจากที่ หมดคาบสุดท้ายช่วงเช้า ตั้งแต่วันนั้นที่คิราระได้รับบทสาวเมด เธอก็ได้ใจของหนุ่มๆไปหลายคนเลย แค่ผ่านมา 3 วันก็มีทั้งดอกไม้และจดหมายมาเพียบเลย มีคนมาสารภาพรักเธอก็ปฏิเสธไปหลายคน กลายเป็นว่าตอนนี้เธอ HOT ยิ่งกว่าดาวโรงเรียนเสียอีก แน่นอนว่าดาวโรงเรียนคนนั้นก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไร เพราะอยู่ดีๆรัศมีดาวของเธอก็โดนกลบโดยคิราระ เด็กโนเนมซะงั้น วันนี้คุณเธอถึงกับมาดักคุยกับคิราระในโรงอาหารเลยทีเดียว


[ ดาวโรงเรียน ]  :  โนโซมิ ชั้นว่าเธอ HOT มากเกินไปแล้วนะ เกรงใจชั้นบ้าง


[ คิราระ ]  :  ชั้นก็ไม่ได้คิดจะเทียบรัศมีเธอ ชั้นอยากอยู่ของชั้นเงียบๆ พอใจยังชั้นหิวข้าว


[ ดาวโรงเรียน ]  :  อย่าคิดว่าแค่ข่าวลือนั่นมันจะทำให้เธอเด่นไปกว่าชั้นได้นะ  กุข่าวให้ตัวเองเด่นดังรึเปล่า


[ คิราระ ]  :  แล้วแต่เธอจะคิดเถอะ


ระหว่างที่ดาวโรงเรียนกำลัง แง่ม ๆ ๆ ขู่ฟ่อๆใส่คิราระนั้น เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นมา และดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่แค่เสียงฮือฮา แต่เป็นเสียงกรี๊ดด้วย แน่นอนครับริวกะมาอีกแล้ว ว่าแต่เขามาทำอะไรหว่า คิราระนั้นไม่ได้เห็นและก็ไม่สนใจ เธอยังคงก้มหน้ากินข้าวเช่นเดิม จนริวกะเดินมาเรื่อยๆ ๆ ๆ ๆ จนมาเจอคิราระที่กำลังก้มหน้ากินอย่างไม่สนใจ


เพราะเมื่อวานเธอนั้นได้ฝึกพิเศษกับฮายาเตะ และแน่นอน เหนื่อยจนอ้วก เหนื่อยจนเป็นลม วันนี้เธอเลยหิวเป็นพิเศษ ดาวโรงเรียนคนนั้นยืนมองริวกะด้วยตาที่เป็นประกายและบ่งบอก จงจีบกู จงหลงกู แต่ริวกะก็ไม่ได้สนใจเลย เพื่อนๆคิราระเห็นริวกะหมดแล้ว แต่คิราระนี่สิ่ยังคงกินอยู่เลย ริวกะนั่งลงตรงข้ามกับคิราระโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย ริวกะเองก็ส่งฝ่ายสัญญาณให้ทุกคนนั้นเงียบไว้


[ ริวกะ ]  :  หิวมากมั้ยนั่น


[ คิราระ ]  :  งื้อ ๆ ๆ   หิวใส้จะขาดอยู่แล้ว เมื่อเช้าตื่นสายเลยไม่ได้กินข้าวเช้า งืออ งั่มๆๆๆ


[ ริวกะ ]  :  ไปทำอะไรมาถึงหิวขนาดนี่เนี่ย คิราระ


[ คิราระ ]  :  ก็ฝึ~ ( ฝึก )


เฮือก !!! คิราระรู้ได้ถึงความผิดปกติ เพราะเพื่อนของเธอเสียงคุ้นมากๆ และพอเงยหน้าขึ้นมา คุณเธอก็ตกใจแทบสำลัก เพราะริวกะนั้นนั่งต่อหน้าเธอเลย แถมยังเท้าคางมองด้วยสายตาที่ราวกับมองหญิงคนรักเลย


[ คิราระ ]  :  เง้อออออ  ริวกะ !!!  มาได้ไง


[ ริวกะ ]  :  เดินมา


[ คิราระ ]  :  เง้อออ  แกล้งกันอีกแล้ว ตลอดเลย


[ ริวกะ ]  :  เปล่านา ก็เธอกินไม่สนใจเลยนี่นา


สาวๆทุกคนยกเว้นนังดาวโรงเรียนนั้น รู้อยู่แล้วตั้งแต่งาน Open house ว่าริวกะกับคิราระนั้นไม่ใช่แค่คนรู้จักกันธรรมดาแน่ๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความหล่อและความมีสเน่ห์ของริวกะจริงๆ ส่วนนังดาวโรงเรียนนั้นก็ได้แต่ยืนแดกจุดว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนหล่อๆขนาดนี้ถึงได้ดูสนิทกับคิราระแบบนี้


[ คิราระ ]  :  ละ ละ แล้วมาถึงนี่มีอะไร มาไกลขนาดนี้เนี่ย


[ ริวกะ ]  :  มารายงานเรื่องของพวกเด็กนักเรียนที่ชั้นเก็บกวาดไปน่ะ


[ คิราระ ]  :  เง้อออ ทำไมจะมาไม่บอกก่อนล่ะ


[ ริวกะ ]  :  ชั้นโทรไปหาก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ แล้วจะบอกยังไงล่ะ


[ คิราระ ]  :  หนะ หนะ ไหน ไหนกัน ไม่มี ไม่มีเลย


[ ริวกะ ]  :  อ่ะดูซะคุณโนโซมิ


ริวกะยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้คิราระดูก็พบว่า มี 3 สายที่ไม่ได้รับกับอีก 20 ข้อความที่ไม่ได้อ่าน นั่นเพราะเธอเหนื่อยจนน็อคนั่นเอง พอได้เห็นดังนั้นคิราระเองด็ถึงกับเขินหนักกว่าเดิมอีก นี่ริวกะโทรมาหาเธอเองเลยเหรอ ส่วนนักเรียนแถวนั้นที่กล้าๆหน่อย ก็เข้ามาพูดคุยกับริวกะซึ่งเขาเองก็ตอบกลับไปอย่างมีมารยาทและรอยยิ้มที่แสดงถึงความเป็นมิตร และไม่คิดจะถือตัวเลย


[ ริวกะ ]  :  ชั้นไปละ ผู้อำนวยการน่าจะรออยู่


[ คิราระ ]  :  อื้อๆ ๆ นี่ค่ะโทรศัพท์


[ ริวกะ ]  :  อื้อ ( รับโทรศัพท์ไว้ )..อ่อวันนี้อย่าพึ่งรีบกลับนะ ชั้นจะกลั~ ( กลับด้วย )


[ คิราระ ]  :  ทำไมเหรอ มีธุระอะไรรึเปล่า


ริวกะสะดุดกึกเลยทีเดียวพอเจอคำถามนี้ ในใจคิดไปแล้วว่าเธอคงไม่สะดวก คงจะมีนัดแล้วแหละ ก็นะฮอตปรอทแตกซะขนาดนี้ เพราะตลอดทางเดินเข้ามา เขาได้ยินคนพูดแต่เรื่องคิราระมีคนมาสารภาพรัก 3-4 คนแล้ว


[ ริวกะ ]  :  อ่อ เปล่าๆไม่มีอะไร งั้นตอนเย็นก็ตามสบายนะ


ริวกะนั้นดึงสีหน้าให้เป็กปกติทันที แต่ก็ไม่พ้นสายตาของเนเนะ เนเนะเป็นเพื่อนของคิราระ ซึ่งเคยอยู่โรงเรียนเดียวกับริวกะตอน ม.ต้น เธอรู้ได้ทันทีว่าริวกะนั้นเป็นอะไร คิราระเองก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ แต่เธอนั้นก็ยังไม่กล้าฟันธงนัก ส่วนนังดาวโรงเรียนก็ได้แค่ยืนอึ้งแดกไปเลยทีเดียวพอเห็นแบบนั้น คิราระก็ไม่ได้สนใจหล่อน และพอกินข้าวเสร็จก็ออกไปจากตรงนั้นทันที


[ คิราระ ]  :  ตาริวกะเป็นอะไรรึเปล่านะ ทำตัวแปลกๆ


คิราระบ่นจนเกิดเสียงขึ้นมา เพราะเธอไม่เข้าใจสิ่งที่ริวกะเป็นนั่นเอง  เนเนะที่อยู่ข้างๆจึงได้พูดขึ้นมาทันที


[ เนเนะ ]   :   ก็คง แอบผิดหวังล่ะมั้ง โดนสาวปฏิเสธไป


[ คิราระ ]  :  หะ หา ตานั่นแอบไปชอบใคร ทำไมชั้นไม่รู้ ไปบอกรักและโดนปฏิเสธเหรอ


[ เนเนะ ]  :  ใจเย็นๆคิราระ ไม่ใช่แบบนั้น


[ คิราระ ]  :  อ้าว แล้วไหงบอกว่าตานั่นผิดหวังล่ะเนเนะ


[ เนเนะ ]  :  ก็เมื่อกี้ คุณริวกะคงจะชวนเธอกลับบ้านแหละ แต่เธอดันไปถามว่ามีอะไร มีธุระอะไร  คุณริวกะก็นึกว่าเธอไม่ว่าง


[ คิราระ ]  :  ห๊ะ  ขนาดนั้นเลยเหรอ


[ เนเนะ ]  :  เฮ้อ ยัยบ๊องเอ๊ย สามวันมานี้ คงปฏิเสธหนุ่มๆจนติดลมหรือไงยะ ( เข้าไปกระซิบกลัวคนอื่นได้ยิน ) เธอก็รู้ว่าคุณริวกะเคยป่วยเป็นโรคอะไร ถึงมันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็เถอะ แค่คำพูดเล็กๆจากคนสำคัญ มันก็ทำให้เขาคิดมากได้แล้วนะ


คิราระสะดุ้งเลย คือตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์เขินกับคำว่าคนสำคัญแล้ว เธอสนใจความรู้สึกของริวกะมากกว่าตอนนี้  เธอรีบเดินไปยังห้องผู้อำนวยการทันที แต่ในระหว่างที่กำลังเดินไปนั้นก็ได้มีไอ้หนุ่มรูปหล่อคนนึง เดินมาดักหน้าคิราระไว้และยื่นดอกกุหลาบให้ คิราระจะปฏิเสธก็กลัวจะนานเพราะมันคงพูดให้เธอรับไว้แน่ๆ เธอจึงจำใจรับดอกกุหลาบของมันมา ซึ่งเธอนัันคิดสั้นเกินไป


ความดราม่าก็เกิดขึ้นอีกเพราะไอ้หนุ่มคนนั้นดึงมือของเธอไปจูบซะงั้น ประจวบเหมาะกับริวกะนั้น เดินมาพร้อมผู้อำนวยการพอดี แน่นอนว่าเขาเห็นภาพนั้นเต็มสองตา คิราระก็เหวอ เนเนะก็เหวอไม่ต่างกัน เพราะสีหน้ากับแววตาของริวกะตอนนี้ มันคือสีหน้าของคนที่กำลังเก็บอาการไว้ แต่ข้างในริวกะนั้นมันเหมือนหล่นวูบมาจากที่สูงทันทีเมื่อเห็นภาพที่คิราระโดนไอ้หนุ่มรูปหล่อจูบเข้าที่มือ


เดิมทีนั้นหลังจากที่ทำธุระเสร็จเขากะว่าจะรอกลับบ้านพร้อมคิราระ แต่ว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้วล่ะ คิราระตอนนี้ได้แต่ยืนทำตัวไม่ถูกไปหมดแล้ว สิ่งที่ทำได้คือ สะบัดมือออกและมองไปที่ริวกะ  ส่วนริวกะนั้นก็ก้มหน้าและเดินตามผู้อำนวยการเข้าไปในห้องทันที



ตอนนี้คิราระทำอะไรไม่ได้เลย เพราะริวกะเข้าไปในห้องกับผู้อำนวยการแล้ว เธอน้ำตาคลอเลยแบบนี้ ริวกะเข้าใจผิดไปยกใหญ่แล้วจะทำยังไงดี ไอ้รูปหล่อนั่นก็ยังเดินตามคิราระอย่างอารมณ์ดี เพราะมันคิดว่าเธอรับรักมันแล้ว เสียงสัญญาณดังขึ้นเพื่อแจ้งเตือนว่าได้เวลาเรียน คิราระจำใจเข้าเรียนทั้งที่ใจอยากจะไปหาริวกะ ทั้งชั่วโมงเธอนั้นไม่มีสมาธิเลย ได้แต่นั่งกระสับกระส่ายเพื่อรอหมดชั่วโมง


พออาจารย์ประกาศเลิกคลาสและเดินออกไปจากห้องเรียน คิราระจึงรีบวิ่งออกทันทีแต่สิ่งที่พบคือ ไอ้รูปหล่อคนนั้นมันไปพาเพื่อนมาอีก 2 คน มันอวดว่าคิราระเป็นแฟนของมัน เพื่อนมันสองคนก็ โห่หิ้วตามสไตล์เด็กเกรียน คิราระก็ทำเป็นไม่สนใจเพราะอยากไปหาริวกะ แต่มันก็มายืนขวางไว้ พร้อมพูดว่าอยากชวนไปเที่ยวหลังเลิกเรียน


[ ไอ้เวน ]  :  นี่ๆๆ ไปเที่ยวตอนเย็นกันไหมจ๊ะดาร์ลิ๊ง


[ คิราระ ]   :  ชั้นไม่ว่างหรอก อีกอย่างแกอย่ามามั่วนิ่มเอาเอง ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับแก ไอ้คนที่ฉวยโอกาสแบบแก ชั้นเกลียดที่สุดจำไว้


[ ไอ้เวน ]  :  อะไร รับดอกไม้ไปแล้ว อย่าทำเป็นลืมเส้ แฟนกัน จับนิดจับหน่อยจะเป็นไป ป่ะไปเที่ยวกัน


[ คิราระ ]  :  อย่ามายุ่งกับชั้น ( สะบัดมือออก )


[ ไอ้เวน ]  :  เห้ย อะไรวะเล่นตัวชิบหาย เธอรู้มั้ยชั้นเป็นใคร อย่าเล่นตัวให้ม~ ( มาก ) อ๊อกกกกก



คิราระหมดความอดทนเลยซัดเปรี้ยงเข้าที่ท้อง จนไอ้รูปหล่อนั้นลงไปนอนจมกองอ้วก คนบริเวณนั้นถึงกับต้องเข้ามาดู พวกเขารู้จักไอ้รูปหล่อนี้ดี มันทั้ง ขี้หลี ขี้เต๊ะ อวดรวย แถมยังชอบแอบแต๊ะอั่งไปเรื่อยๆ พวกเขามองไปที่มัน ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความน่าสมเพสยิ่งนัก เพราะว่าสภาพมันตอนนี้ไม่ต่างจากขยะเลย


[ คิราระ ]  :  แก ลวนลามชั้น แกทำให้คนสำคัญของชั้นเข้าใจชั้นผิด  แกรู้มั้ยชั้นต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองแค่ไหนต้องพยายามแค่ไหนกว่าเขาจะหันมามองชั้น ขนาดเขารู้ว่าชั้นรักเขา เขายังไม่เคยคิดหาโอกาสจะลวนลามชั้นเลย แกคิดว่าแกเป็นใคร ถึงมาทำแบบนี้กับชั้นไอ้เลว


เปรี้ยง !!! คิราระหวดมันเข้าไปที่หน้ามันอีกทีจนมันวูบหมดสติทันที คนแถวนั้นก็ถึงกับสะใจที่คิราระด่ามันออกมาแบบนั้น อีกทั้งก็สงสารคิราระด้วย คิราระพูดพร้อมน้ำตาของเธอ และรีบวิ่งไปหาริวกะทันที ส่วนไอ้เพื่อนของมันพอคิราระไม่อยู่ก็ห้าวทันที ทำเป็นอวดเบ่งว่าจะเอาคืนให้สาสม


[ คนแถวนั้น ]  :   เพื่อนมึงไปลวนลาม คุกคามทางเพศก่อนนะเว้ย มึงจะเอาคืนเหรอ มึงกล้าไปเอาคืนกับอิซานางิ กรุ๊ป มั้ยล่ะ


[ คนแถวนั้นอีก ]  :  คิราระ นั่นเป็นคนของ อิซานางิ ริวกะ นะเว้ย อยากจมตีนก็ไปเอาคืนดิ่ ตอนคิราระอยู่มึงไม่ห้าวกันล่ะ แหม พอเขาไปแล้วทำกร่าง เมื่อกี้ยืนขาตายทำไมวะ โถ่เอ๊ย


ไอ้เพื่อนสองตัวนั้นได้ยินชื่อ อิซานางิ ริวกะ ก็ถึงกับเยี่ยวแทบแตก พวกมันไม่คิดว่าคนระดับนั้นจะเกี่ยวข้องกับคิราระจริงๆ อีกทั้งนักเรียนรอบๆนั้นต่างก็ช่วยกันปกป้องคิราระเอาไว้ด้วย แต่คิราระนั้นไม่สนใจอะไรแล้ว เธอรีบลงไปที่ห้องผู้อำนวยการทันทีและก็พบว่าผู้อำนวยการอยู่คนเดียว


[ คิราระ ] :  แฮ่ก ๆ ๆ  ผ.อ. คะ ริวกะล่ะคะ


[ ผู้อำนวยการ ]  :  กลับไปเมื่อกี้นี้เอง


คิราระได้ยินดังนั้นก็หน้าเสียใจเสียทันที เธอรีบโทรหาริวกะทันที แต่เขาไม่รับสาย เธอไลน์ไปเขาก็ไม่ตอบ เธอรีบวิ่งกลับไปที่ห้องเรียนเพื่อจะนำกระเป๋าออกมาและไปหาเขาที่บ้าน แต่ก็ถูกเนเนะเพื่อนคนสำคัญห้ามไว้


[ เนเนะ ]  :  คิราระจะไปไหน


[ คิราระ ]  :  ชั้นจะไปหาริวกะ


[ เนเนะ ]  :  ไม่ได้ ชั่วโมงหน้ามีสอบเก็บคะแนนข้อเขียน เธอจะขาดสอบไม่ได้นะ


[ คิราระ ]  :  แต่ริวกะกำลังเข้าใจชั้นผิดนะเนเนะ ชั้นต้องรี~ ( รีบ )


มั่บ !!! ในขณะที่คิราระกำลังกระทำสิ่งต่างๆโดยขาดสตินั้น เนเนะก็เข้ามาจับที่ไหล่ของทั้งสองข้างของคิราระ และเขย่าเล็กน้อยราวกับจะให้เธอได้สติ


[ เนเนะ ]  :  เธอฟังชั้น การสอบนี้มันคือการเก็บคะแนน ถ้าเธอขาดสอบ ต่อให้เธอขยันส่งงานยังไงเธอก็ตก เธอคิดตามชั้นนะ ถ้าคุณริวกะรู้ว่าเธอขาดสอบเพื่อไปหาเขา เขาจะรู้สึกยังไง


คิราระได้ฟังก็ตัวแข็งทื่อไปหมด ทุกอย่างหยุดนิ่งมีสิ่งเดียวที่มันเคลื่อนไหว มันคือน้ำตาของเธอที่มันไหลออกมา เนเนะเองก็เจ็บปวดที่เพื่อนร้องไห้แต่ถ้าปล่อยให้คิราระขาดสอบ มันก็จะไม่ดีกับตัวคิราระเองด้วย ชั่วโมงนั้นคิราระต้องกล้ำกลืนฝืนใจเป็นอย่างมาก เพื่อจะไม่คิดเรื่องริวกะ จนการสอบผ่านพ้นไปคิราระจึงรีบออกจากโรงเรียนและรีบกลับไปบ้านทันที คิราระวิ่งไปหลังโรงเรียนที่ซึ่งแทบจะไม่มีคนเลยในเวลานี้


[ คิราระ ]  :  เหล่าอีกาบริวารจงมาเดี๋ยวนี้


ตึ้ก ตึ้ก ตึ้ก ในขณะที่คิราระวิ่งนั้นเธอได้เรียกเหล่าปีศาจอีการับใช้ทันที และทันใดนั้นฝูงอีศาจอีกาก็บินมาปรากฏตรงหน้าเธอและแปรรูปขบวนเป็นรูปพรมทันที ตั้ก ตั้ก ตั้ก คิราระวิ่งและกระโดดขึ้นพวกมันทันที



[ คิราระ ]  :  พาชั้นไปส่งที่บ้านใหญ่ที


ก๊าาาาาาา พวกมันร้องราวกับรับรู้คำสั่งของคิราระ และรีบบินไปยังบ้านใหญ่ทันทีด้วยความรวดเร็ว เพียงไม่ถึง 10 นาที คิราระก็มาถึงบ้านใหญ่ ทันทีที่เท้าเหยียบพื้นดินเธอก็รีบวิ่งไปหาริวกะที่เขตอาคมทันทีแต่สิ่งที่พบเจอก็มีแต่ห้องที่ว่างเปล่า คิราระจึงรีบกลับออกมาและวิ่งไปที่ห้องนอนของริวกะในบ้านใหญ่ แต่ก็ไม่มีใครอยู่ไม่มีวี่แววของริวกะเลย


คิราระเห็นแต่หนังสือและสมุด ที่มันถูกเขียนด้วยภาษาที่แปลกๆ เช่นเดียวกับบนกล่องปิ่นปักผมที่ริวกะเคยให้ คิราระถึงกับทรุดลงร้องไห้เลยริวกะหายไปไหน เธอพยายามโทรแล้วเขาก็ไม่รับ  เธอพยายามส่งข้อความแล้วเขาก็ไม่อ่าน ริวกะหายไปอีกแล้ว แต่ว่าครั้งนี้เขาหายไปพร้อมหัวใจของเธอด้วย



••••••



ในขณะเดียวกัน สักที่แห่งหนึ่ง ริวกะได้หยิบมือถือขึ้นมาจ้องมองที่หน้าจอแล้วตัดใจล็อคหน้าจอเหมือนเดิม ตั้งแต่เห็นภาพบาดตาบาดใจที่คิราระรับดอกกุหลาบจากไอ้หมอนั่น เขาก็แทบอยู่ไม่สุขเหมือนกัน


[ ฮิคาริ ]  :  ไม่รับสายนางหน่อยเหรอเจ้าคะ นายน้อย


[ ริวกะ ]  :  ไม่เป็นไรหรอก แบบนี้แหละดีแล้ว


[ ฮิคาริ ]  :  แบบนี้ดีแล้วแน่เหรอเจ้าคะ


[ ริวกะ ]  :  อื้ม ชั้นเป็นคนพูดเองว่า อยากให้ยัยนั่นเจอคนที่ดีกว่าชั้น ทำไงได้ล่ะ 


[ ฮิคาริ ]  :  ทำไมไม่พูดตรงๆล่ะเจ้าคะ ว่ารู้สึกยังไงกับนาง
นายน้อยจะฝืนใจตัวเองทำไมเจ้าคะ


[ ริวกะ ]  :  ชั้นไม่อยากทำร้ายคิราระ ถ้าชั้นบอกรักเธอไป เท่ากับชั้นปิดโอกาสให้ยัยนั่นเจอคนอื่นที่ดีกว่าชั้นน่ะสิ่ฮิคาริ


ฮิคารินั้นพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน เธอไม่เข้าใจความคิดที่ละเอียดอ่อนของมนุษย์มากนัก รู้แต่ว่าตอนนี้นายน้อยของตนนั้นอาจจะรักคิราระเข้าให้แล้วก็ได้ ริวกะจ้องที่มือถืออีกครั้งก่อนที่จะวางมันลงบนโต๊ะ 


[ ริวกะ ]  :  ไปกันเถอะ กัปปะ ซันบะการาสึ


พรึ่บบบ  ริวกะนั้นสั่งให้ทุกคนเตรียมพร้อมทันที แกร๊กก ทุกคนสวมหน้ากากที่เตรียมไว้แทบทุกคน วันนี้ทุกคนต้องปิดบังใบหน้าและชื่อจริงๆเพื่อจะได้ไม่เกิดเรื่องยุ่งยากในอนาคต และชื่อที่ริวกะใช้นั่นก็คือ ซารุโทบิ ซาสะเกะ


• • • • • •


ณ. คฤหาสน์ อาคะโทระ


วันนี้มีการเรียกประชุมจากทุกภูมิภาค เพราะว่าไม่กี่วันนี้ฐานที่กินซ่าและฮาราจูกุ ถูกโจมตี นั่นจึงให้พวกมันเริ่มระส่ำระสายไปหมด


[ หัวหน้าชินจุกุ ]  :  ตั้งแต่พวกเราส่งคนไปขยายพื้นที่ที่นางาซากิแล้วล้มเหลว รู้สึกว่าตำรวจจะเพ่งเล็งเรามากๆเลยนะ


[ หัวหน้าโอซาก้า ]  :  ไม่ใช่แค่ตำรวจ แต่ทุกหน่วยงานมันจ้องพวกเรากันหมด เฮ้อชั้นบอกแล้วไงว่า พื้นที่ที่นั้น ไม่ควรไปยุ่ง นั่นขนาดแค่เด็กอายุ 16 นะ  ถ้าพ่อกับปู่ของมันลงมือ พวกเราไม่ชิบหายกันหมดเหรอ


[ หัวหน้ากินซ่า ]  :  ชั้นคนนึงล่ะที่ขอบาย ไม่ยุ่งเกี่ยวกับไอ้ตระกูลนี้เด็ดขาด พวกคุณทุกคนคงไม่ลืมนะ อิซานางิ ริน คนเดียว ทำให้พวกเราเกือบตายกันหมด


[ หัวหน้าฮอคไกโด ]  :   มันก็แค่เรื่องในอดีตจะไปพูดถึงทำไม แล้วอีกอย่าง อิซานางิ ริวกะ มันก็แค่เด็กอายุ 16  มันก็แค่เด็กที่แค่ฟลุ๊คชนะแค่นั้น


ปั้งงงงง !!! เสียงตบโต๊ะดังสนั่นขึ้นทันที เพราะตอนนี้ Boss ของพวกมันท่าทางจะฉุนกึ้กเลย


[ Boss ]  :   ก็เพราะไอ้เด็กอายุ 16 นั่นแหละที่ทำให้การขยายฐานอำนาจที่นางาซากิล้มเหลว กูบอกพวกมึงแล้วใช่มั้ยว่างานนี้ห้ามพลาด เพราะถ้าพลาดพวกเราจะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่ 2


[ หัวหน้าชินจุกุ ]  :  แต่บอสครับ ที่อื่นพวกเราก็สามารถยึดได้อยู่นะครับ


[ หัวหน้าโอซาก้า ]  :  ใช่ครับบอส ผมรับรองว่าครั้งนี้มันจะไม่มีคำว่าผิดพลาด


โคร้ม !!! ยิ่งฟังคำแก้ตัวของพวกที่ล้มเหลว boss  ก็ยิ่งฉุนมากกว่าเดิม เพราะยิ่งพูดมันก็ยิ่งเหมือนว่าพวกมันพยายามแถเพื่อไม่ให้โดนด่ามากกว่า


[ Boss ]  :  พวกมึงโง่หรือพวกมึงควายกัน ถ้าเรายึดนางาซากิได้ ก็เท่ากับว่าชื่อของอาคะโทระจะยิ่งใหญ่กว่ากลุ่มยากูซ่าในตำนานอย่างอิซานางิ พวกมึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ว่าต่อให้ยึดญี่ปุ่นได้ทั้งประเทศ แต่ถ้ายึดนางาซากิไม่ได้ มันก็ไม่มีความหมาย อาคะโทระจะขึ้นเป็นใหญ่ไม่ได้ถ้ายังมีอิซานางิอยู่ พวกมึงจะขึ้นเป็นราชาได้ไง ถ้าราชาองค์เก่ายังครองบัลลังค์อยู่ ไอ้พวกโง่



[ หัวหน้านาริตะ ]  :  แต่บอสครับ กลุ่มอิซานางิ ตอนนี้ก็วางมือไปแล้วนะครับบอส มันไม่เห็นจะเกี่ยวนี่ครับ


[ Boss ]  :   ไอ้เวนเอ๊ย ตาเฒ่านั่นวางมือก็จริง แต่มึงดูรอบตัวของมัน ไอ้พวกผู้คุมกฎทั้ง 4 ที่ยังมีชีวิตอยู่  ไอ้รินลูกชายมันก็ถล่มพวกมึงเกือบ 100 คนอาวุธครบมือด้วยตัวคนเดียว  แถมไอ้เด็กเวนริวกะนั่น อายุแค่ 16 มันก็เก็บพวกมึงเกือบ 20 คนได้  ไอ้ควายเอ๊ย  ถ้าเกิดตาเฒ่านั่นคิดจะกลับมาวงการนี้มึงคิดว่าพวกเราจะมีที่ยืนงั้นเหรอ ไอ้พวกโง่  แผนที่จะครอบครองธุรกิจใต้ดินทั่วญี่ปุ่นมันก็จบเห่สิ่วะ


[ หัวหน้าชินจุกุ ]  :  แต่บอสครับ ตอนนี้กลุ่มยากูซ่าอิซานางิ ก็สลายตัวไปแล้วนี่ครับ การที่เราจะครอบครองวงการนี้ มันก็ไม่มีใครมาขวางแล้วนี่ครับ


[ Boss ]  :  ไอ้โง่ ชั้นอยากเป็นที่ 1 อย่างสมศักดิ์ศรี มันจะมีค่าอะไรถ้าอิซานางิ มันยังอยู่



ไอ้บอสนั้นถึงกับหัวเสียพูดไม่ออกเลยก็ว่าได้ เพราะแผนของมันคือการรวบรวม พื้นที่เศรษฐกิจทั้งหมด และดำเนินธุรกิจใต้ดิน ที่สำคัญเมืองอย่างนางาซากิที่มันคิดจะยึดนั้นดันเป็นพื้นที่ของ อิซานางิ ตำนานยากูซ่าที่ทุกแก๊งค์หวาดกลัว พวกมันหวาดกลัวในตัวของชินเป็นอย่างมาก แต่ว่าไอ้บอสของอาคะโทระนั้น มันไม่คิดเช่นนั้น


ถ้ามันก้าวข้ามชินด้วยการยึดนางาซากิได้ ชื่อเสียงของมันต้องกระฉ่อนไปทั่วแน่นอน  แต่แผนการครั้งแรกของมันก็พังทลายไปเมื่อ 10 ปีก่อน เมื่อพวกมันจำนวนกว่า 300 คน โดน อิซานางิ ริน ทายาทของจอมมาร และ ฮายาเตะ บุรุษผู้ที่เก่งกาจเหมือนไม่ใช่มนุษย์ บุกถล่มกระซวกพวกมันจนราบคาบ ครั้งนั้นพวกมันถึงกับเกือบล่มสลายแต่ด้วยความตั้งใจอันแรงกล้าบวกกับแรงแค้นในครั้งนั้น ไอ้บอสอาคะโทระจึงยังคงได้ดำเนินแผนการอีกครั้ง


แต่เมื่อทุกอย่างกำลังจะไปได้สวย ก็ต้องมาโดนริวกะลูกชายของรินขัดขวางอีก มิหนำซ้ำเพราะพิษของโซเชียลเนตเวิร์ค ทำให้ข่าวที่ริวกะปกป้องชาวบ้านจากกลุ่มอาคะโทระดังกระฉ่อน นั่นจึงทำตำรวจนั้นเพ่งเล็งมากขึ้นและตามจับสาขายิบย่อยไม่หยุดเลยทีเดียว


[ Boss ]   :    แล้วตอนนี้ไอ้เด็กเวนริวกะนั่นทำอะไรอยู่


[ หัวหน้ากินซ่า ]  :    ตอนนี้มีข่าวว่ามันถูกทาบทามจากรัฐบาลฝ่ายความมั่นคง ให้รับตำแหน่งหัวหน้ากรรมการนักเรียนฝ่ายคุมประพฤติภูมิภาคโตเกียวครับ ทำงานเกี่ยวกับดูแลสอดส่อง พวกเด็กนักเรียนทั่วไปครับบอส


[ Boss ]   :   อะไรนะ ไอ้เด็กนั้นอายุ แค่16 เนี่ยนะ เป็นถึงหัวหน้าของหน่วยงานฝ่ายความมั่นคง ชิบหายแล้วมั้งแบบนี้


[ หัวหน้าโอซาก้า ]   :   ไม่หรอกครับบอส เพราะแค่งานของพ่อมันตอนนี้ มันก็แทบไม่มีเวลานอนเลยครับ แล้วบอสดูนี่ครับ




ทันใดนั้นไอ้หัวหน้าโอซาก้าก็เปิดข่าวบางอย่างให้หัวหน้ามันดู ผ่านจอโปรเจคเตอร์



"  วันนี้เวลา 19.00 น  อิซานางิ ริน พร้อมด้วยลูกชาย อิซานางิ ริวกะ และ ลูกสาวบุญธรรม อิซานางิ มิไร ได้เข้าร่วมงานเปิดประชุมเกี่ยวกับการลงทุนภูมิภาคเอชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีหลากหลายบริษัทชั้นนำเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้  "


ข่าวที่กำลังถ่ายทอดตอนนี้ เรียกว่า Real time  เลย ภาพของริวกะที่ดูเหนื่อยๆ แต่ก็พยายามฝืนยิ้มให้นักข่าว นั้นแสดงออกได้เลยว่าเขาเหนื่อยมากๆ ซึ่งไอ้บอสที่ดูนั้นก็มองด้วยสีหน้าที่ราวกับสมน้ำหน้าริวกะอย่างสุดใจ


[  บอส ]   :    เออ กูขอให้ธุรกิจของพ่อมึงไปได้ดีนะ จะได้ไม่ต้องมีเวลามาเสือกเรื่องของพวกกูอีก   55555+


เมื่อมีเสียงหัวเราะจากเจ้านาย ไอ้พวกลูกน้องจอมสอพอก็หัวเราะตามแทบจะพร้อมกัน แต่ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นเสียงหัวเราะสุดท้ายแล้ว กรึ่ก กรึ่ก กรึ่ก อยู่ดีๆก็เกิดแรงสั่นสะเทือนบางอย่างเกิดขึ้นกลางห้องประชุม แว่บ แว่บ แว่บ อยู่ดีๆไฟฟ้าในห้องก็ติดๆดับๆ และเมื่อมันติดอีกครั้งก็พบว่ามีคน 5 คนยืนอยู่บนโต๊ะ พวกมันแต่งตัวด้วยชิดนินจาสีดำที่มิดชิดมากๆ ตรงหน้านั้นคือ ริวกะ ยามิ ฮิคาริ โคฮาคุ กัปปะ นั่นเอง


[ ริวกะ ]   :    สายัญสวัสดิ์ อาคะโทระทุกท่าน


ทันทีที่ริวกะพูด พวกมันทุกคนก็เล็งปืนใส่ริวกะทันที โดยไม่ลังเล เพราะว่าการมาปรากฏตัวแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยต้องไม่ได้มาดีแน่ๆ


[ Boss ]   :   พะ พวกแกเป็นใครต้องการอะไร


[ ริวกะ ]  :   พวกเรามากวาดล้าง


ปั้ง !!! ปั้ง !!! ปั้ง !!!  เสียงปืนกลรัวใส่พวกริวกะทันที ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ พวกริวกะทั้ง5นั้นกระจายกันหนีอย่างรวดเร็วๆ พวกมันสาดยังไงก็ไม่โดน ไม่ใช่ไม่โดนแต่โดนแล้วไม่เป็นอะไรต่างหาก เพราะอาวุธสมัยใหม่ทำอะไรเหล่าภูติไม่ได้อยู่แล้ว กระสุนชุดที่ 1 ถูกยิงออกไปจนหมดก๊อกด้วยความลนลาน และนั่นก็ได้โอกาสของริวกะทันที ริวกะจงใจวิ่งผ่านหน้าพวกมันที่กำลังจะเปลี่ยนแม็กกาซีน เพื่อต้องการให้มันเห็นสิ่งที่เขากำลังจะทำ  ในขณะที่ริวกะวิ่งเขาก็ได้มือขึ้นมาและประสานอย่างรวดเร็ว ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฉลู เถาะ วอก




[ ริวกะ ]  :    ชิโดริ


เปรี๊ยะ !!! จิ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ   ทันใดนั้นก็เกิดคลื่นสายฟ้าควบแน่นจนมองห็นได้ด้วยตาเปล่าบนมือของริวกะ พวกมันถึงกับตะลึงไม่คิดว่ามันจะมีจริงๆ เพราะต่อให้พวกมันเป็นยากูซ่า แต่การ์ตูนเรื่องนี้ก็ถูกโปรโมตไปทั่วญี่ปุ่น เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่พวกมันจะไม่รู้จักแน่ๆ


อีกทั้งนินจาคนนั้น ( ริวกะ )   ยังเอ่ยชื่อขึ้นมาจนพวกมันมั่นใจว่านั่นคือ วิชาสายฟ้าจากการ์ตูนเรื่องนั้น  เสียงสายฟ้าชอต เสียงวิ่งของริวกะนั้นดังลั่นไปทั่วอีกทั้งท่าวิ่งที่ใช้มือจี้ไปที่พื้นจนพื้นนั้นโดนพลังนั้นพลังทลายเป็นทางยาวแบบเดียวกันเป๊ะๆ ๆ



เห้ย !!! คุ้มครองบอส


เสียงๆหนึ่งดังขึ้นเพื่อเรียกสติพวกเดียวกัน แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วริวกะ มองไปรอบๆก็พบว่าห้องนี้มีสื่อนำไฟฟ้าชั้นยอดอยู่ทั่วทุกมุมห้องเขาจึงกระโดดขึ้นและทุบลงพื้นทันที


[  ริวกะ ]   :   ชิโดริ นากาชิ ( พันปักษาหลั่งไหล )




สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นคือสายฟ้าจากฝ่ามือของริวกะได้ก่อตัวกระจายเป็นวงกว้าง และเข้าโจมตีเป้าหมายราวกับสายฟ้าที่ไหลไปทั่วห้อง พวกมันนั้นถึงกับชักกระตุกเพราะโดนไฟฟ้าชอต แต่ว่าไอ้บอสนั้นมีคนเอาตัวมาป้องกันและพาวิ่งหนีไปได้ ริวกะมองที่ไอ้บอสที่กำลังวิ่งหนีและกำลังจะวิ่งตามไป แต่ก็มีดาบคาตานะก็พุ่งมาขวางหน้า ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ



ไอ้ยากุซ่าคนนั้นฟัน ฉับ ฉับ ฉับ ใส่ริวกะ แต่ริวกะก็ใช้สนับแขนเหล็กที่ติดมานั้นป้องกันเอาไว้ได้ ปั้ก ๆ ริวกะอัดเข้าที่ท้องอย่างจัง และกระโดดเตะหน้าจนมันสลบคาตีน หลับกลางอากาศ โครม โครม โครม ทันใดนั้นประตูข้างๆก็ถูกถีบเข้ามา ริวกะนี่ตกใจเลยเพราะสิ่งที่เห็นคือตีนล้วนๆ พวกลูกน้องที่ติดสอยห้อยตามลูกพี่ของพวกมันมานั้น พอมันได้ยินเสียงเอะอะโวยวายพวกมันก็รีบเข้ามาทันที ตอนนี้มองด้วยสายตาคร่าวๆ ไม่น่าจะต่ำกว่า 200 คน จริงอยู่ว่า ถ้าใช้พลังที่แท้จริง ก็คงเอาชนะได้ไม่ยาก แต่สิ่งที่ริวกะสั่งทุกคนไว้คือ ห้ามมีการฆ่าฟันกันเกิดขึ้น


[ ริวกะ ]   :  ทุกคนแยกย้ายกันไป ทำตามแผน


ทั้ง 4 ตนนั้น พยักหน้ารับคำสั่ง บึ้ม บึ้ม บึ้ม ทั้ง 5 ขว้างระเบิดควันลงพื้นทันที มันเป็นระเบิดพิเศษที่ทำขึ้น ต้องขว้างด้วยแรงที่มากพอมันถึงจะระเบิด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวลเพราะทุกคนก็มีพละกำลังเกินมนุษย์อยู่แล้ว บึ้มมม !!! ทันทีที่ควันกระจาย ทั้ง 4 ก็แยกย้ายออกไปทันที ส่วนริวกะเองก็หลบ ทั้งมีดทั้งปืนอย่างรวดเร็วและวิ่งออกไปเช่นกัน ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มโกลาหลใหญ่แล้ว เพราะฐานของอาคะโทระที่ว่าแน่นหนาและปลอดภัยที่สุด กลับมีคนเจาะเข้ามาได้ง่ายๆเลย


เฮ้ย  จับไอ้นินจานั้นโว้ย   เฮ้ยจับมัน


เสียงตะโกนแหกปากโวยวาย มาเป็นระยะๆ เพื่อแจ้งเตือนให้กับทุกคนรับรู้ว่าตอนนี้มีผู้บุกรุกเข้ามาแล้ว แต่เดี๋ยวก่อนถ้าริวกะอยู่ที่นี่และใครล่ะที่ประชุม


••••••••


ย้อนไปเมื่อช่วงเย็น


[ ริวกะ ]  :  ทุกคนฟังนะ พวกเราต้องแยกกันทำงาน จากที่ชั้นได้รับข้อมูลจากนูระริเฮียงมา ตอนนี้พวกมันเฝ้าระวังชั้นน่าดู เพราะฉะนั้นชั้นจะให้นูระริเฮียงจำแลงกายเป็นชั้นและไปงานกับพ่อ  ส่วนพวกเราจะไปที่รังของอาคะโทระ แยกกันไปตามหาเอกสารในห้องนิรภัย พวกมันไม่ทำธุรกรรมการเงินผ่านธนาคารเลย นั้นหมายความว่าพวกมันจะเก็บทั้งเงินและเอกสารรายชื่อที่สำคัญระดับตัวบิ๊กๆไว้ในห้องนิรภัยที่ คฤหาสน์แน่นอน 


[ ยามิ ]   :   ขอรับนายน้อย ท่านอยากให้พวกข้าทำอะไรบ้างขอรับ


[ ริวกะ ]   :  ยามิ กัปปะ นายสองคนทำงานร่วมกับนูระริเฮียงมา พวกนาย 2 คนจะรู้ข้อมูลมากที่สุด เพราะฉะนั้นพยายามหาหลักฐาน ถ้าเจอข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ ให้ดาวน์โหลดมาไว้ด้วย


[ ยามิ / กัปปะ ]  :   ขอรับ


[ ริวกะ ]  :   โคฮาคุ นายไปทางทิศตะวันออกของคฤหาสน์ ( กางแผนที่ )  พยายามค้นหาทางลับหรือห้องลับให้ได้ ชั้นเชื่อว่ามันต้องมี


[ โคฮาคุ ]  :   ขอรับ


[ ริวกะ ]  :   ฮิคาริ ในบรรดาพวกเราทั้ง 5 เธอเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วที่สุด ชั้นอยากให้เธอคอยสอดส่องภาพรวมทั้งหมด  ชั้นฝากด้วยนะ


[ ฮิคาริ ]   :   เจ้าค่ะนายน้อย


[ ริวกะ ]  :  อืมมมม ชั้นไม่อยากให้ทุกคนเรียกชั้นว่านายน้อย แต่อยากให้ใช้เรียกชื่ออื่นแทน เพื่อความปลอดภัย ชั้นจะใช้ชื่อว่า ซารุโทบิ ซาสึเกะ ให้พวกนายเรียกชั้นว่า ซาสึเกะ แล้วกัน   แล้วจำไว้ว่าต้องปั่นหัวพวกมันให้เต็มที่ ยามิ วันนี้ชั้นให้นายปล่อยของได้ 1 วัน  คาถาลมทั้งหมดชั้นอนุญาตให้ใช้ได้ เพียงแต่ห้ามถึงชีวิตนะ


[ ยามิ ]  :  ขอรับนายน้อย


. . . . . .


ปัจจุบัน


ตู้ม !!! อ๊ากกกก !!!  โคฮาคุ พุ่งแทคเกิ้ล ชายฉกรรจ์ราว 10 คนจนกระเด็นไปคนละทิศละทาง ด้วยความแรงและหนักหน่วงของพละกำลังนั้น ทำให้กำแพงบ้านถึงกับพังเลยทีเดียว ตอนนี้พวกมันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้สู้กับมนุษย์อยู่หรือเปล่า เพราะคงไม่มีไอ้บ้าที่ไหนพุ่งแทคคน จนกำแพงบ้านพังได้แน่ๆ ปัง !!! ปัง !!! ปัง !!! โคฮาคุเทเลพอร์ตระยะสั้นหลบกระสุนของพวกมันได้อย่างรวดเร็ว ตู้ม !!!  เขาเหวี่ยงหมัดทีเดียว พวกมันนับสิบก็กระเด็นไปคนละทิศละทางเลยทีเดียว


• • • • • • • •


ทางด้านกัปปะ


[ กัปปะ ]   :   จิไรยะ ( ยามิ ) เจ้าไปทางขวา ข้าจะไปทางซ้าย ใครพบเจอสถานที่ที่ระบุไว้ให้รีบติดต่อซาสึเกะทันที


[ ยามิ ]  :   ได้ ระวังตัวด้วย ไซโซ ( กัปปะ ) 


ในระหว่างที่กัปปะและยามิพูดคุยสื่อสารด้วยชื่อที่นัดแนะกันมา

ริวกะ –  ซาสึเกะ
ฮิคาริ –  ซึรุฮิเมะ
โคฮาคุ – เซไค
กัปปะ – ไซโซ
ยามิ – จิไรยะ





แน่นอนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าริวกะเป็นคนคิดแน่นอน ทั้งกัปปะและยามิต่างตกลงกันและแยกกันทำงานแต่ในระหว่างนั้น พวกยากูซ่านับ 20คนก็ล้อมทั้ง 2ไว้เพื่อไม่ให้ไปไหนแต่จะมีเหรอที่จะขวางได้ ยามินี่ยิ้มเลย ไม่ทันไรก็มีพวกรนหาที่ซะแล้ว วู๊มมมมมม  สายลมก่อกวน หมุน เกลียว บนฝ่ามือของยามิทันที เขายิ้มและพุ่งเข้าใส่พวกยากูซ่าดวงกุดทันที


[ ยามิ ]  :  โด่เกกกกกก้   ( อย่ามาขวางทางงงง )   ราเซ็นกานนนน


ตู้มมม !!! อ๊ากกกก  คาถาลมถนัดของยามิแผลงฤทธิ์เสียแล้ว เพียงแค่ประทะโดนคาถา ไอ้พวกยากูซ่าดวงซวยก็ปลิวกันคนละทิศละทาง ร้องโอดโอยกันทุกคนว่า กูเจออะไรเนี่ย ส่วนกัปปะนั้นก็ไม่น้อยหน้า ในเมื่อเป็นคำสั่งของริวกะเข้าก็ต้องทำตาม ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ มะโรง ขาล เถาะ




[ กัปปะ ]  :   ซุยท่ง มิสุ รัปป้า


ซู่มมมม กัปปะพ่นน้ำใส่พวกมันอย่างรุนแรง ราวกับหัวท่อฉีดน้ำดับเพลิง จนพวกมันนั้นถึงกับกระเด็นไปคนละทิศละทาง ตอนนี้พวกมันเริ่มขวัญหนีดีฝ่อกันไปบ้างแล้ว ว่าตอนนี้มันสู้กับอะไรกันแน่ ทำไมมีทั้งคาถาลม ทำไมมีทั้งคาถาน้ำ แบบนี้ ส่วนไอ้พวกที่ใจยังสู้และกล้วโดนลูกพี่กระทืบ ก็ยังงคงลุกขึ้นและวิ่งไล่ตามทั้งสองต่อไป



ด้านริวกะนั้น ก็ต่อสู้อย่างอุตลุดเช่นกัน เพาะตอนนี้ ทั้งมีด ทั้งปืน ยั๊วะเยี๊ยะเต็มไปหมด ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา ริวกะกวาดสายตามองอย่างรวดเร็ว และหลบการโจมตีได้อย่างคล่องแคล่ว  ผั๊วะ !!! ผั๊วะ !!! ริวกะรับหมัดที่ต่อยมาและกระโดดตีลังกาฟาดส้นตีนใส่เต็มๆ อีกทั้งยังอัดฝ่ามือลงพื้นทำให้ตัวเขาลอยและหมุนกลางอากาศ และ หมุนตัวเตะพวกมันอีก 2 ตลบอย่างสวยงาม จนพวกมันกระเด็นสลบคาตีนอีก 2คน


ริวกะนั้นหมุนตัวลงพื้นอย่างสวยงาม ทันใดนั้นก็มีพวกมันอีกเกือบ 20 คนวิ่งเข้ามาใส่ แต่ริวกะก็รออยู่แล้ว วุ่บ วุ่บ วุ่บ วุ่บ  ๆ ๆ ๆ ๆ สายลมจำนวนมากกำลังห่อหุ้มที่มือของริวกะอย่างรวดเร็ว ท่านี้ไม่ต้องประสานอิน แค่รวบรวมพลังกายและพลังวายุไว้ที่หมัดและต่อยออกไปสุดแรง


[ ริวกะ ]  :   ฟูท่ง เซ็มปู้เคน  : Futon Sempuuken





ตู้ม !!! ริวกะต่อยเปรี้ยงเข้าด้วยหมัดที่ห่อหุ้มไปด้วยพลังวายุใส่อย่างเต็มแรงจนคน 20 กว่าคนตรงหน้ากระเด็นไปคนละทางเลยทีเดียว และในขณะที่พวกมันกำลังกระเด็นไปนั้นเผี๊ยะ !!! ริวกะประกบมือทันทีก่อให้เกิดโดมช็อคเวฟตรงหน้า ตู้มม !!!



ผลคือคนที่ยังยืนอยู่ถึงกับทรุดเลยทีเดียว เพราะภายในโดมช็อคเวฟนั่นมันไม่ต่างอะไรกับการจับคนโยนเข้าพายุทอร์นาโดเลย ทั้งแรงกดแรงเสียดสีที่บาดลึกลงผิดหนัง ทั้งลมที่ประทะ จึงไม่แปลกที่จะหมดสติกันได้ง่าย วื๊ด ผั๊วะ !!! ผั๊วะ !!! ริวกะรับหมัดที่เข้าหาอย่างรวดเร็วและปัดออก เขาหมุนตัวฟาดด้วยหลังมือและกระโดดตีลังกาฟาดใส่ทันที


- สื่อสารทางจิต -


[ โคฮาคุ ]  :  นายน้อยๆ ข้าพบห้องห้องลับแล้ว


[ ยามิ ]  :   นายน้อย ทางนี้ก็พบพวกห้องเก็บเอกสารเช่นกัน กำลังจะโหลดข้อมูล ขอรับ  ขอใครสักคนมาช่วยหน่อย


[ ฮิคาริ ]   :   ข้าไปเอง


ในระหว่างที่ฮิคารินั้นกำลังตรงไปช่วยยามิ ทางริวกะเองก็รีบมุ่งหน้าไปยังทางที่โคฮาคุได้ติดต่อมา ตรงหน้าเขานั้นได้มี กองกำลังเกราะเหล็ก กำลังเข้ามาประจันหน้าไม่ให้ริวกะไปทางนั้น ราวกับว่าตรงนั้นเป็นเหมือนห้องสำคัญจริงๆ พวกมันตั้งเกราะพร้อมประทะทันที แต่มีเหรอที่ริวกะจะหยุด เปรี๊ยะ !!! ทันใดนั้นก็เกิดสายฟ้าห่อหุ้มที่ขาของริวกะทันที


เขาไม่คิดจะหนีไม่คิดจะหลบ แต่เขาจะชนตรงๆ ในเมื่อ ราเซ็นกัน แบบปกติอาจจะไม่รุนแรงพองั้นก็ต้องเจอ คาถาลมแบบแปลงสภาพพลังเพิ่มแรงหมุนตามที่ยามิสอนมาหน่อยแล้วกัน  วี๊ดดดดดดด ทันใดนั้นก็เกิดเสียงที่ชวนให้แสบแก้วหูเป็นอย่างมาก ราวกับว่าอากาศกำลังเสียดสีกันอย่างรุนแรง



และภาพที่เห็นตรงหน้ามันก็ทำให้พวกยากูซ่าถือโล่ต้องอกสั่นขวัญกระเจิงไปหมด เพราะสิ่งที่อยุ่ตรงหน้ามันคือ คาถาลมจากการ์ตูนชัดๆ  ริวกะจงใจยกมือที่มีก้อนพลังลมปริศนาขึ้นเหนือหัว เพื่อให้พวกมันเห็นกันชัดๆ ก่อนที่วิ่งใส่อย่างสุดแรงและพุ่งใส่ทันที


[ ริวกะ ]  :  คุระเอ้ ( เอาไปแดก )  ฟุท่ง  ราเซ็นชุริเคน



ตู้มมมมมม !!! เกราะเหล็กก็เกราะเหล็กเถอะ ตอนนี้เรียกว่ากระจายไปคนละทิศละทางเลยก็ว่าได้ พอเจอคาถาลมความเข้มข้นสูงนี้เข้าไป อย่าว่าแต่คนเลยที่กระจาย โล่ของพวกมันตอนนี้ก็บิดยับ งอผิดรูปไปหมดเช่นกัน ตอนนี้ทางโล่งแล้วริวกะจึงรีบวิ่งไปหาโคฮาคุทันที ในเส้นทางที่เขาวิ่งไปนั้น มีพวกมันนอนนับดาวกันเต็มไปหมด แน่นอนนี่เป็นฝีมือของโคฮาคุแน่ๆ ริวกะวิ่งผ่านพวกมันเข้าไปยังข้างในสุดของฝั่งตะวันออก และเขาก็ได้พบโคฮาคุยืนรออยู่


[ โคฮาคุ ]  :  ท่านซาสึเกะ ตรงนี้มีบันไดลงชั้นใต้ดินขอรับ


[ ริวกะ ]  :  ดี เซไค ระวังหลังให้ชั้นหน่อยระมัดระวังดีๆล่ะ


[ โคฮาคุ ]  :  ขอรับ


ริวกะนั้นค่อยๆเดินนำหน้าโคฮาคุไป ท่วงท่าการเดินตอนนี้ของริวกะนั้น ทุกย่างก้าวบางเบา ไร้เสียง ละเมียดไปกับพื้น นี่มันคือการย่างก้าวของนินจาโดยแท้ ฟุด ฟิด ฟุด ฟิด ริวกะใช้การดมกลิ่นและฟังเสียงมากพื้น เพื่อสำรวจพื้นที่อับสายตาคร่าวๆ ส่วนโคฮาคุนั้น เขาคอยเฝ้าระวังหลังให้ริวกะ อย่างสุดความสามารถเช่นกัน


[ ริวกะ ]  :  พวกมันเก็บอะไรไว้ในนี้ ไม่น่าใช่เอกสารและเงิน อับและชื้นขนาดนี้เอกสารได้เสียหายหมดแน่ๆ


ริวกะเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย ก่อนจะค่อยๆ ย่องไปข้างหน้า และเขาก็ได้เห็นแสงไฟว่าบ ๆ ๆ เป็นสีส้มเพลิงและดูว่าจะขยับไม่สม่ำเสมอ ฟึ๊ด ฟึ๊ด  ( สูดกลิ่น )


[ ริวกะ ]  :  คบไฟ ?


ริวกะใช้ทั้งการดมกลิ่นและการมองเพื่อสันนิษฐานพื้นที่ข้างหน้า ริวกะค่อยๆ เคลื่อนที่แนบผนังไปเรื่อยๆเขาสังเกตทิศทางของแสงก่อนนะค่อยๆเคลื่อนไป เคลื่อนไป


[ สถุน 1 ]  :  เห้ย มึงจะเย็ดอีนี่ไม่ได้นะเว้ย


[ สถุน 2 ]  :  อะไรวะ ยังไงพวกแม่งก็ต้องโดนเย็ดอยู่แล้ว


[ สถุน 1 ]  :  ไอ้ควาย อีนี่จะถูกส่งไปขายให้เสี่ยเปิดซิง ถ้าอีนี่โดนมึงเย็ดมันก็ไม่ซิงดิ่  ถ้าบอสเอาเรื่องมึงจะซวย


[ สถุน 3 ]  :  เย็ดหี มันไม่ได้ก็เย็ดปาก เย็ดตูดสิ่วะ 5555


[ สถุน 2 ]  :  เฮ้ย !!! จริงด้วยยย มามะ มาให้กูเย็ดตูดหน่อย


[ หญิงสาว 1 ]  :  ไม่ ไม่นะ ฮือออ ชั้นขอร้องอย่าทำชั้นเลย ฮืออออ พ่อ แม่ ช่วยด้วย


สถุนทั้ง 2 กำลังเตรียมตัวที่จะหาความเสียว ความซ่านจากร่างกายสาวน้อยอายุไม่น่าจะเกิน 17 ตรงหน้า หน้าตาของพวกมันตอนนี้เรียกได้ว่า กลัดมันและหื่นกระหายราวกับคนที่อดอยากมาแรมปี หญิงสาวก็ได้แต่ร้องไห้ โดยไร้เรียวแรงจะขัดขืน  เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงชายร่างกายกำยำแข็งแรง มีเหรอที่เธอจะสู้ไหว พวกมันดึงกางเกงของเธอลงพร้อมกางเกงใน เผยให้เห็นก้นที่ขาวเด้งเลย พูหีปิดสนิทที่น่าเลียซะจริงๆ แม้มันจะสกปรกมอมแมมเพราะไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน แต่ความขาวนี้เรียกว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ


[ สถุน 2 ]  :  ไม่ได้เย็ดหี ขอล่อตูดก็ยังดีวะ


[ สถุน 3 ]  :  มามะ อ้าปากซะดีๆ ขอเย็ดปากหน่อยคนสวย


พวกมันล็อคแขนเธอ พร้อมกดตัวให้โก้งโค้งเพื่อเตรียมที่จะเย็ดทั้งตูดและปากของเธอ  ตอนนี้สาวน้อยได้แต่ร้องไห้ยอมจำนน เธอไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนจริงๆ พวกผู้หญิงอีก 10 กว่าคนในห้องขังต่างพาดันตะโกนด่า ตะโกนห้ามพวกมัน โดยหวังพวกมันจะยังเหลือความเป็นมนุษย์และมีจิตใจเมตตาบ้าง แต่ดูเหมือนพวกมันจะไม่ฟังเลย ในขณะที่มันกำลังเอาควยปาดไปมาและกำลังจะกดใส่ที่ตูดของเด็กสาวคนนั้น


เปรี้ยง !!! ร่างกายของมันก็กระเด็นไปราวกับถูกรถพุ่งชน ไอ้สถุนนัมเบอร์ทูนั้น กระอักเลือดออกมาชุดใหญ่ กร๊อบ !!!  โอ๊ย !!! เสียงกระดูกของมันหักดังลั่นทันทีภายในไม่กี่วินาทีต่อมา ริวกะหักแขนมันทิ้งอย่างไร้ปราณี จนมันดิ้นกระแด่วๆ ราวกับปลาถูกทุบหัว ส่วนไอ้สถุนหมายเลข 3 ที่กำลังเอาควยป้ายปากเด็กสาวเพื่อเรียกอารมณ์ก็ถึงตกตะลึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ปั้กกก !!! ในจังหวะที่มันเผลอนั้น เด็กสาวก็โหม่งเข้าควยเต็มๆจนมันถึงกับหน้าเขียวปั้ดไปหมด


[ สถุน 3 ]  :  มึง มึง มึงอีเด็กเหี้ย มึงกล้าทำกู


ในขณะที่มันกำลังจะฝืนความจุกเพื่อจะตบเด็กสาวคนนั้น ริวกะก็คว้ามั่บเข้าที่มือของมันทันที


[ ริวกะ ]  :  มึงเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรไปด่าเด็กมันแบบนั้น มึงเองไม่ใช่เหรอที่เหี้ยของแท้


เผี๊ยะ !!!  เผี๊ยะ !!! เผี๊ยะ !!! เผี๊ยะ !!!  ริวกะตบหน้าของไอ้สถุน 3 จนหน้านั้นมีแต่เลือด ตู้มมมม !!! ริวกะเตะผ่าหมากไปอีกทีจนมันหน้าเขียวทรุดลงกับพื้น เด็กสาวที่หลุดพ้นเป็นอิสระแล้วก็เข้ามากระทืบมันด้วยความแค้นตุ้บ ตั้บ ตุ้บ ตั้บ วื๊ดดดด ไอ้สถุน 1 นั้นแอบย่องมาด้านหลังและเอาไม้หวดใส่ริวกะทันที แต่ว่า... วื๊ดดด เปรี้ยง !!! ริวกะหมุนตัวหลบและกระชากไม้คืนจากมือมันมา และฟาดใส่เต็มแรงจนไม้หักคามือและมันก็สลบไปทันที


[ ริวกะ ]  :  เซไค สำรวจให้รอบ


ตึ้ก ๆ ๆ ๆ  โคฮาคุ รีบวิ่งไปสำรวจพื้นที่บริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว และไม่นานก็ได้ยินเสียงโอ้ย เสียงอ๊าก ลอยมาตามอากาศ นั่นหมายความว่าโคฮาคุกระทืบไอ้พวกที่เหลือแล้ว ส่วนเด็กสาวคนนั้นยังคงกระทืบไอ้สถุน 3 ด้วยความแค้นไม่หยุด ส่วนตัวมันนั้นโดนเตะปลายคางจนสลบไปนานแล้ว แต่เด็กสาวนี่สิ่ไม่หยุดสักที

จนริวกะต้องเข้าไปห้าม แต่ด้วยความที่เธอหวาดระแวงเพราะโดนฉุดมา อีกทั้งยังตัวเปลือยเปล่า เธอจึงกลัวริวกะจะลวนลามเธอ เธอหนีกรูดเข้ากำแพง เธอร้องไม่หยุด จนริวกะก็เอ๋อไปเหมือนกัน จนโคฮาคุที่กำลังเดินมาต้องอาศัยความเป็นสุภาพบุรุษของเขา เข้าแก้ไขสถานการณ์


[ โคฮาคุ ]  :  แม่หญิงท่านอย่าได้กลัวไปเลยนะ พวกข้ามาดี ทำใจให้สบาย พวกข้าจะพาท่านออกไปจากที่นี่


โคฮาคุไม่พูดเปล่า เขายังยื่นผ้าห่มผืนโตให้เธอด้วย เขาเจอมันตอนที่วิ่งไปสำรวจพื้นที่และกระทืบพวกมันบังเอิญบังเอิญตรงนั้นมีที่นอนและเครื่องนอนของพวกมันพอดี หญิงสาวคนนั้นรีบรับมันมาเพื่อปกป้องร่างกายของตนเอง เพราะยังไงทั้งสองตรงหน้าก็เป็นผู้ชาย เธอคงจะอายนั่นแหละ


[ โคฮาคุ ]  :  ข้าชื่อเซไค  คนนี้เป็นเจ้านายของข้า ชื่อว่า ซารุโทบิ ซาสึเกะ


[ เด็กสาว ]  :  โกะ โกหก ชื่อพวกนี้เป็นชื่อที่ถูกเล่าขานกันมา เจ้าของชื่อเป็นคนที่มีชีวิตหลายร้อยปีก่อน จะมามีชีวิตตรงนี้ได้ยังไง


เด็กสาวถือว่าฉลาดพอตัวเลย ที่จะไม่เชื่อคำพูดของโคอาคุ ซึ่งเขาเองก็เกาหัวแกร๊กๆเลย เพราะเกิดมาเขาก็ไม่เคยโกหกใครเลยซะด้วยสิ่ แต่ตอนนั้นริวกะนั้นละความสนใจจากเด็กสาวตรงหน้าทันที เพราะในห้องกรงขังไม้ที่มันใช้ขังเหยื่อนั้นอยู่ดีๆ ก็มีเสียงร้องโวยวายเกิดขึ้น ริวกะจึงรีบไปดู เขาพบว่ามีผู้หญิงคนนึงกำลังนอนขดลงกับพื้น หายใจก็ติดขัด  ดูเหมือนจะทรมานมากๆ 


[ ริวกะ ]  :  เซไค !!!

กร๊อบบ !!!  โครม !!! เพียงริวกะเรียกเท่านั้น โคฮาคุจอมพลังก็ทำลายกรงไม้ตรงหน้าจนพังทลายราวกับมันคือ พุดดิ้งก้อนนิ่มๆ ริวกะรีบเข้าไปอุ้มเธอคนนั้นออกมาจากห้องทันที


[ ริวกะ ]  :  เซไค ดูอาการหน่อย  ทุกคนช่วยถอยหน่อยขอพื้นที่หน่อย ( จ้องไปที่ผู้ป่วย )  เธอ....พวกชั้นอาจจะต้องขอล่วงเกินหน่อยนะ


[ หญิงสาว ]  :  ช่ว ช่วยด้วย


หญิงสาวคนนั้นพยายามเค้นเสียงเพื่อพูดเพื่อขอความช่วยเหลือ โคฮาคุนั้นได้จับไปที่เนินหน้าอกของเธอ คนบริเวณนั้นก็ตกใจอย่างมาก แต่พวกเธอทั้งหมดก็ไม่โวยวายอะไร โคฮาคุเอาหูไปแนบที่หน้าอกอีกครั้ง จนเขารู้ได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่ผิดปกติของเธอ


[ โคฮาคุ ]  :  หัวใจขอรับ หัวใจห้องล่างเต้นเร็วมาก


หลังจากโคฮาคุได้ฟังจังหวะการเต้นของหัวใจ เขาก็รีบรายงานริวกะทันที คราวนี้ริวกะถึงกับแสดงสีหน้าเป็นกังวลอย่างมาก


[ ริวกะ ]  :  เธอ ครอบครัวเธอ มีใครเป็นโรคเกี่ยวกับหัวใจมั้ย


[ หญิงสาว ]  :  มิ ฮื๊อ ฮื๊อ ฮื๊อ มี ยะ ยะ ยายหัวใจวายตาย


ชิบหายแล้วตอนนี้ หรือว่าทางพันธุกรรมจะเป็นโรคหอบ หรือ สภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด ตอนนี้ริวกะมองไปรอบๆ ก็พบว่าที่นี่ทั้งอับ ทั้งชื้น ทั้งสกปรก แหล่งสะสมเชื้อโรคชัดๆ ตอนนี้ริวกะเองก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะตอนนี้ผู้หญิงตรงหน้าเสี่ยงที่หัวใจจะหยุดเต้นมาก อย่างเดียวที่ต้องทำคือกระตุ้นหัวใจให้เธอ ด้วยชิโดริ ของเขา


[ ริวกะ ]  :  ฟังนะ เธออาจจะหัวใจวายได้  ชั้นต้องกระตุ้นหัวใจให้เธอ  มันอาจจะเจ็บ แต่อดทนหน่อยนะ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร ชั้นสัญญา


[ หญิงสาว ]  :  ฮื๊อ ฮื๊อ ฮื๊อออ 


หญิงสาวไม่พูดอะไร เธอได้แต่หายใจราวกับจะขาดใจแต่เธอมองไปที่นัยตาของริวกะราวกัยจะบอกว่าเชื่อใจเขา ริวกะจับเธอนอนลงหนุนที่ตักของเขา ริวกะสัมผัสมือที่หน้าอกบริเวณหัวใจของเธอที่กำลังหอบเหมือนจะขาดใจให้ได้  ฮื๊อ ฮื๊อ ฮื๊อ เสียงหายใจฟังดูทรมานเหลือเกิน ตอนนี้ริวกะหลับตาลงพร้อมกับทำสมาธิ เขาต้องระมัดระวังและต้องละเอียดอ่อนกับขั้นตอนนี้


เพราะถ้ากระแสไฟเบาไปการกระตุ้นหัวใจก็จะไม่เป็นผล แต่ถ้าใช้บริมาณที่หนาแน่นมากเกินไป หญิงสาวตรงหน้าอาจจะตายในทันทีก็ได้ นอกจากนี้เขาก็ยังต้องปรับคลื่นสายฟ้าของเขาให้มันเป็นคลื่นชนิดเดียวกับเครื่องกระตุ้นหัวใจอีกด้วย เรียกว่ายากแท้ๆ แต่ถ้าไม่ลงมือทำ เธอคนนี้ได้หัวใจวายตายแน่ๆ ส่วนผู้หญิงคนอื่นๆก็มองริวกะ พร้อมกับลุ้นไปด้วย



เปรี๊ยะ !!! เสียงไฟฟ้าช็อตดังขึ้นทันที และร่างหญิงสาวคนนั้นก็กระตุกราวกับถูกช็อตด้วยเครื่องกระตุ้นหัวใจ จนเธอนั้นถึงกับแสดงอาการเจ็บปวดทันที เพราะนี่คือไฟฟ้าของจริงผ่านเข้าหัวใจตรงๆ จะเจ็บก็ไม่แปลก ริวกะพยายามปรับให้มันเบาที่สุดแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอยังเจ็บอยู่ดี


[ หญิงสาว ]  :  ฮื๊อ ฮื๊อ ฮื๊อ


[ ริวกะ ]  :  ค่อยๆ หายใจ  ค่อยๆ หายใจ


ริวกะพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เพื่อไม่ให้เธอตื่นตระหนก จนเธอนั้นค่อยๆ ดีขึ้น ดีขึ้น  จนระบบทางเดินหายใจกลับมาเป็นปกติ โคฮาคุรีบเข้ามาตรวจชีพจนและการเต้นของหัวใจ เขาได้รายงานริวกะว่าหัวใจของเธอคนนี้กลับมาเต้นเป็นปกติแล้ว เสียงถอนหายใจจากหญิงสาวผู้ร่วมชะตากรรมนับสิบ ดังขึ้นพร้อมๆกันราวกับว่าพวกเธอนั่นโล่งใจที่เธอคนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว


ริวกะมองหน้าแต่ละคน ที่ดูซีดเซียว ริมฝีปากแห้งแตก อีกทั้งผิวของหญิงสาวคนนี้ก็แห้งซีด นี่คือสัญญาณเบื้องต้นของภาวะขาดน้ำ ไอ้สถุนพวกนี้ขนาดน้ำยังไม่ให้พวกเธอกินด้วยงั้นเหรอ ริวกะสั่งให้โคฮาคุไปดูเสบียงของพวกมันและเอามาให้หมด เพียงพริบตาเดียวโคฮาคุก็แบกน้ำ ทั้งหมดเกือบ 20 ถังมากองตรงหน้าซึ่งเป็นหญิงสาวทุกคนก็เดินมาตรงริวกะพอดี พวกเธอมองน้ำตรงหน้าพร้อมกับกลืนน้ำลายดังเอื้อก ราวกับต้องการที่จะดื่มมัน พวกเธอทำท่าจะเดินเข้ามาแต่ก็ชะงักมองที่ริวกะ


[ ริวกะ ]  :  ดื่มเถอะครับ


เพียงสิ้นเสียงของริวกะ หญิงสาวทุกคนก็กรูกันมาที่แกลลอนน้ำ แน่นอนว่ามีโคฮาคุคอยช่วยยกแกลลอนน้ำเทใส่พาชนะ ให้ทุกคนได้ดื่มกินอีกทั้งยังมีเสบียงของพวกมัน อาทิเช่นเนื้ออบแห้งมาด้วย แต่ว่าโคฮาคุได้เตือนพวกเธอว่าเนื่องจากอดอาหารมาหลายวันตอนนี้ร่างกายของพวกเธอยังไม่สามารถกินได้ทันที ให้ค่อยๆกัดทีละนิดทีละนิดไปก่อนเพื่อให้ผนังกระเพาะได้ปรับตัว ส่วนริวกะนั้นก็เข้าไปดูอาการของหญิงสาวคนนั้นที่ตอนนี้หลับไปแล้ว จนเวลาผ่านไปดูเหมือนว่าทุกคนจะเชื่อใจริวกะและโคฮาคุมากขึ้นแล้ว หญิงสาวในกลุ่มจึงได้เอ่ยปากเพื่อบอกเล่าเรื่องราวทันที


[ ตัวแทน ]  :  พวกเราโดนหลอกมาบ้าง ลักพาตัวมาบ้าง เท่าที่รู้พวกมันจะขายพวกเราในตลาดมืด มีแค่สองทางเลือก ไม่เล่น AV ให้พวกมัน ก็จะถูกขายให้กับพวกเสี่ย อย่างน้องคนนั้น ( คนที่ริวกะวิ่งไปช่วย ) พวกมันบอกว่ามีนักการเมืองคนหนึ่งต้องการซื้อตัว พวกมันให้เราอดข้าว อดน้ำ จนพวกเราไม่มีแรงจะสู้เลย



[ ริวกะ ]  :  ไอ้พวกสารเลวเอ๊ย


ยิ่งฟังริวกะก็ยิ่งเดือด ยิ่งโมโห โคฮาคุยิ่งแล้วใหญ่เขาโมโหขนาดที่ว่าต่อยกำแพงจนแตกกระจาย แต่ว่าก็มีสิ่งที่ทำให้ริวกะฟิวส์ขาดสุดๆ เกิดขึ้นอีกจนได้


••••••

[ ติดต่อทางจิต ]


[ ยามิ ]  :  นายน้อย นายน้อย นายน้อย


[ ริวกะ ]  :  มีอะไรยามิ


[ ยามิ ]  :  ข้าพบหลักฐาน พวกมันทำการค้ามนุษย์ด้วยขอรับ  มันจะรับออเดอร์ สเปค ตามที่ลูกค้าต้องการและทำทุกวิถีทางให้ได้มาขอรับ   และ....


[ ริวกะ ]  :  และอะไรยามิ


[ ยามิ ]  :  คิราระ เป็น 1 ในเป้าหมายของพวกมันขอรับ



เปรี๊ยะ !!!  เปรี๊ยะ !!!  เปรี๊ยะ !!! สายฟ้าในตัวของริวกะนั้นปั่นป่วนไปหมดแล้วตอนนี้ พอได้ยินว่าคิราระถูกพวกมันหมายตาไว้ คนที่เขารัก คนที่เขาห่วง พวกมันมีสิทธิ์อะไรจะมาพรากเธอไป สถานการณ์ตอนนี้เรียกว่าโกลาหลเลย เทพสายฟ้ากำลังพิโรธแล้ว


[ ริวกะ ]  :  เซไค นายพาพวกผู้หญิงทั้งหมดนี้ ไปหลบในที่ที่ปลอดภัย อย่าพึ่งพาส่งโรงพยาบาล หรือ แจ้งตำรวจ ตอนนี้ชั้นไม่ไว้ใจใครแล้ว   ใครที่เจ็บป่วยให้เฮบิซันช่วยดูแลเบื้องต้นก่อน


[ โคฮาคุ ]  :  ท่านซาสึเกะหรือว่าท่าน.... คิดจะปลิดชีพพวกมัน


[ ริวกะ ]  :  ถ้าฆ่าพวกมัน 1 คน แล้วจะทำให้คน 100 คนปลอดภัย ชั้นก็จะฆ่าพวกมัน ชั้นยอม....ยอมกลายเป็นคนบาป


[ โคฮาคุ ]  :  ตะ แต่ว่า...


[ ริวกะ ]  :  มันกล้ามาแตะต้องคนสำคัญของชั้น พวกมันต้องไม่ตายดี


เปรี๊ยะ !!! ฟู่วววววว ริวกะเข้าสู่ร่างของฮิไรชิน หรือ เทพสายฟ้าเหิน เขาพุ่งออกไปทันทีอย่างรวดเร็วโดยที่ไร้ความลังเลอีกต่อไป  ส่วนด้านโคฮาคุนั้นเขาก็บอกกับเหล่าหญิงสาวไปว่า


[ โคฮาคุ ]  :  ข้าจะพาพวกเจ้าออกไปจากที่นี่ ขอให้เชื่อใจพวกข้า


โคฮาคุนั้นได้เดินนำหญิงสาวกลุ่มนี้ออกไปทางเดิม ในระหว่างนั้นพวกมันที่ได้สติขึ้นมา 3 คน พอมันเห็นว่าโคฮาคุกำลังจะพาเหล่าหญิงสาวหนี พวกมันจึงวิ่งเข้าใส่ทันที หญิงสาวนั้นกำลังจะกรี๊ดตกใจ แต่โคฮาคุก็ยกมือขึ้นราวกับบอกว่าไม่เป็นไร ก่อนที่จะพุ่งหาพวกมันทันที ผัวะ !!! ผัวะ !!! ผัวะ !!!  โคฮาคุแสดงความเหนือชั้นของการต่อสู้ด้วยมือเปล่าให้พวกมันรับรู้ด้วยใบหน้าของพวกมันเอง


เขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและเตะต่อย จนพวกมันกระเด็นออกไป แกร๊กกก !!!  ตึ้งงง !!! พวกมันที่ยังไม่จมตีนก็รีบปิดประตูกลที่ทำด้วยเหล็กทันที เพื่อกักขังกลุ่มพวกนี้ไว้ แต่พวกมันไม่ได้รู้เลยว่าบุคคลตรงหน้า ได้ชื่อว่ามีพละกำลังมากที่สุดในบรรดาจตุรภูตวัยเยาว์ของอิซานางิเลยก็ว่าได้  ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ โคฮาคุใช้การเทเลพอร์ตความเร็วสูงจนเกิดเป็นภาพติดตาราวกับเขาแยกร่างได้ เขาพุ่งใส่กำแพงอย่างรวดเร็ว ฟู่ววววว สายลมจำนวนมาก ถูกพัดมาที่โคฮาคุสร้างความแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก



เพราะที่นี่คือชั้นใต้ดิน มันจะมีลมพัดได้ยังไง แต่ว่าภาพตอนนี้ของโคฮาคุที่เคลื่อนไหวจนเหมือนแยกร่างได้นั้นก็ได้มีลูกพลังพายุบนฝ่ามือเช่นกัน และเป้าหมายก็คือปราการเหล็กตรงหน้า


[ โคฮาคุ ]  :   ราเซ็น เร็นกัน


ตู้ม  !!!   ยามิทั้งส่องร่างพุ่งใส่ประตูเหล็กอย่างรวดเร็ว เสียงดังกึกก้องกัมปนาทไปทั่ว และเมื่อฝุ่นที่ตลบนั้นสงบลงภาพตรงหน้าก็ทำให้พวกหญิงสาวนั้นเชื่อหมดใจ ว่าพวกที่มาช่วยเธอนั้นไม่ใช่คนธรรมดา เพราะกำแพงเหล็กนั้นแหลกไม่มีชิ้นดี และตรงหน้าก็มีร่างของไอ้คนปิดประตูกลนอนหมดสติอยู่ พวกมันคงโดนแรงกระแทกจากการพังประตูอัดเข้าให้นั่นเอง


[ โฮคาคุ ]  :  ตามมา


โคฮาคุได้แสดงให้เห็นถึงฝีมือที่ร้ายกาจ ซึ่งดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะเพิ่มความเชื่อใจและความน่าเชื่อถือให้กลุ่มหญิงสาวได้เป็นอย่างมาก


• • • • •


ด้านริวกะที่กำลังถูกความโมโหครอบงำ ตอนนี้เขากลายเป็นมังกรอัสนีผู้ที่ถูกจุดไฟโทสะเรียบร้อยแล้ว ตึ้ก ๆ ๆ ๆ  เขาวิ่งและกระโดดขึ้นมาอย่างรวดเร็วจากชั้นใต้ดิน และเมื่อขึ้นมา สิ่งที่ริวกะพบเจอ คือไอ้พวกยากูซ่าเกือบ 20 คนกำลังวิ่งมาใส่เขา


โคร่าาาาา

คิซาม่าาาา

โคโนยาโร่


ทันทีที่พวกมันเห็นริวกะ พวกมันก็ตะโกนขึ้นด้วยความแค้น แค้นที่กล้าบุกเข้ามาในถิ่นของพวกมัน แต่พวกมันหารู้ไม่ว่าตอนนี้ริวกะนั้นกำลังฟิวส์ขาดสุดๆ กริ๊ก กริ๊ก เสียงแผ่นเหล็กกระทบกันดังขึ้น ริวกะนั้นหยิบดาวกระจายออกมาจากตรงไหนก็ไม่รู้ ข้างละ 5 อัน เขาคลี่พวกมันออกและขว้างใส่พวกมันเต็มแรง ฟุ่บบบ ฉึก !!! ฉึก !!! ฉึก !!! ฉึก !!! ฉึก !!!



ดาวกระจายที่ถูกขว้างใส่เต็มแรงนั้นพุ่งปักพวกมันอย่างแม่นยำจนฝังเข้าไปเกือบมิดคม เลือดสดๆไหลนองไปหมด  พวกที่เหลือรอดก็พุ่งเข้าใส่ริวกะด้วยความโกรธแค้น แต่ริวกะนั้นกลับลงมืออย่างไร้ปราณี ผั๊วะ !!!  เปรี้ยง !!! กร๊อบบ !!! เสียงต่อย เสียงเตะ เสียงหักกระดูกดังลั่นไปหมด ริวกะตอนนี้เข้าโรมรันพวกมันนับ 10 ราวกับจอมทัพผู้ห้าวหาญ ทักกระบวนท่า เตะ ต่อย ตีลังกา ทุกจังหวะ ทุกย่างก้าว งดงามราวกับนี่คือ


[ ริวกะ ]  :  ระบำเทพสงคราม


ริวกะมองซ้าย ขวา หน้า หลัง อย่างรวดเร็ว ก้าวหลบนั่น ต่อยสวนนี่ กระโดนตีลังกาหลบ แดชพุ่งใส่ ริวกะทำมันอย่างรวดเร็วและแม่นยำ รู้สึกว่าความโกรธนั้นจะไปกระตุ้นประสาทสัมผัสของริวกะให้เฉียบคมมากกว่าเดิมเสียแล้ว เพียงไม่ถึง 2 นาที คน 20 คนก็ถูกริวกะจัดการจนเรียบ เปรี๊ยะ !!! คลื่นอัสนีรวมตัวกันรอบริวกะอีกครั้ง ซู่มมม  เขาวิ่งหายไปอีกแล้ว สิ่งเดียวตอนนี้ที่ริวกะคิดได้คือ เขาต้องฆ่าไอ้บอสเหี้ยนั่น เพื่อตัดวงจรอุบาทนี้ให้จงได้

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

 




ฝากตอนอื่นๆด้วยครับผม



• • • • •   รวม Link ในแต่ละตอน • • • • •

→→→เนื้อเรื่องหลัก←←←

ตอนที่ 1  ตอนที่ 2 ตอนที่ 3

ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6

ตอนที่ 7 ตอนที่ 8 ตอนที่ 9

ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 12

ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15

ตอนที่ 16

➸ ➸ ➸ ➸ จบ Season 1 ➸ ➸ ➸ ➸

Season2


ตอนที่ 17



_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


เนื้อเรื่องของ น้องเมดคิราระ [ ยังไม่จบ ]

แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล


ตอนที่ 1 :  โนโซมิ คิราระ

ตอนที่ 2 :  การพบกันอีกครั้ง

ตอนที่ 3 : ความรู้สึกที่กำลังก่อตัว

ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ

ตอนที่ 5 : อย่าห้ามชั้นเลยนะ ริวกะ

ตอนที่ 6 : ให้ชั้นดูแลนายนะ

ตอนที่ 7 :  ค่ำคืนของหนุ่มสาว

ตอนที่ 8 : เมดข้า ใครอย่าแตะ



•••••••••••


เนื้อเรื่องของรุ้งพลอย [ จบแล้ว ]



การเดินทางของสายรุ้ง


ตอนที่ 1 : มรสุม

ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย

ตอนที่ 4 : วันฝนซา [ แนะนำ อ่าน 4-7 ]

ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน

ตอนพิเศษที่ 6 :  แม่ อาจารย์ เจ้านาย

ตอนพิเศษที่ 7 :  ฉันรักเธอ



• • • • • •


กระทู้พิเศษ

ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ


••••••


เรื่องสั้นตอนเดียวจบ
ต่อยอด จากผลงานแปลของ oswald


[ Homunculus ]  :  สุมไฟรัก

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ΜoNoTΩИ∑ ★★★]

ช่วง รู้หรือไม่ !!!


รู้หรือไม่ คำพูดติดปากของริวกะ เวลาต่อสู้ หรือ อุทาน เวลาใส่แรงลงไปในการต่อสู้คือ
ซึ้ยย่าาา หรือ เซย่าาาา    ถ้าคิดไม่ออกให้ลองนึกถึงเวลานักมวยเตะกระสอบทราย มักจะ เอ้ซ เอ้ซ หรือ อึ้ส อึ้ส อึ้ส
ริวกะเองก็เช่นกัน เขาถูก ปู่ และ พ่อ ปลูกฝังมาว่าเวลาต่อสู้ต้องใส่แรงให้เต็มที่



รู้หรือไม่ ริวกะสามารถประสานอินนักษัตรได้ถึง 6  รูปแบบใน 1 วินาทีเองนะ
นั่นเพราะเขาฝึกกระประสาน คุจิ อิน หรือ อักขระอินทั้ง 9 ปาง มาตั้งแต่เด็กๆยังไงล่ะ
นั่นจึฃทำให้เขาสามารถประสานอินแล้วใช้วิชานินจาได้ในพริบตาไม่ถึง 1 วินาที เพราะวิชาที่ริวกะเลือกเอามาใช้ปั่นประสาทพวกยากูซ่า
ใช้ อิน ไม่ถึง 5 แบบเลย



รู้หรือไม่ ชุดนินจาของริวกะนั้นถูก ถักทอขึ้นมาอย่างพิเศษด้วย เส้นใยของจุราคุโมะ นางปีศาจแมงมุม



รู้หรือไม่ ชื่อของริวกะนั้น แปลได้สองความหมาย  ถ้าอ่านแบบตรงตัว RYU-GA  จะแปลว่ามังกรเพลิง แต่ถ้าเอาคำว่า RYU-GA ไปใส่ในประโยค จะได้ความหมายว่า เพลิงของมังกร



รู้หรือไม่ พายุทอร์นาโด   ภาษาญี่ปุ่นอ่านว่า ทัสสึมากิ  เป็นการรวมคันจิ 2 ตัวได้แก่

竜  ริว ที่แปลว่า มังกร

巻  มากิ  ที่แปลว่า ม้วน หรือ หมุน


เมื่อเอาสองคำมารวมกัน 竜巻 จะไม่อ่านว่า ริวมากิ แต่จะอ่านว่า ทัสสึมากิ แทน อนุมานได้ว่า เพราะมังกรบนฟากฟ้าได้พุ่งทยานหมุนตัวจึงทำให้เกิดพายุ
นั่นจึงเป็น ธีมพลังพายุ ของนายริวนั่นเองงงงงงงง





. . . . . . . . .


รายชื่อ คาถาและวิชาที่ทีมงานของริวกะเลียนแบบและใช้ในตอนนี้


Futon

Rasengan    ใช้โดย ยามิ
Rasengan rengan ใช้โดย โคฮาคุ
Resen Shuriken ใช้โดยริวกะ
Futon Rasengan ใช้โดย ริวกะ  ( เพิ่มความอัดแน่นของมวลอากาศมากกว่าที่ยามิใช้ )
Futon Sempuuken ใช้โดยริวกะ
Futon kiryuu ranbu   รูปแบบอิน เถาะ มะโรง ระกา ชวด ระกา   ใช้โดยริวกะ





. . . . . . . . . . . . . . . .

Raiton

รูปแบบอิน  ฉลู > เถาะ > วอก


Shidori  ใช้โดยริวกะ


Shidori nagashi ใช้โดยริวกะ ( ควบคุมให้กระแสไฟฟ้าแผ่กระจายตามใจนึก เพื่อชอตศัตรู )



. . . . . . . . . . . .


Suiton


Suiton MizuRappa  : รูปแบบอิน : มะโรง ขาล เถาะ  ใช้โดย กัปปะ
Suiton Suijin heki  : รูปแบบอิน : ขาล มะเส็ง ขาล  ใช้โดย กัปปะ

[dodoza2]

โหยนึกว่าดูหนังต่อสู้อยู่สนุกมากครับ.หายไปนานมาก รอติดตามอยู่นะ

[dwarf]

ขอบคุณครับ..คนชั่วไม่สมควรให้อยู่ลอยนวล โดยเฉพาะคิดทำร้ายกับคนที่ตนรัก

[peddo]

เมดสาวกลับมาพร้อมความฮอต ตอนนี้การต่อสู้ดูจะเหนือชั้นไปหมดครับ ยังไม่เจอคู่ต่อสู้​ที่สมน้ำส มเนื้อ​มั๊ง
ภูติ​นี่ทันสมัยนะครับ หาข้อมูลดิจิตอลด้วย สุดยอด​ไป​เลย​
พลังไฟฟ้าของริวกะก็ช่วยช็อตแก้หัวใจเต้นผิดปกติได้ด้วย สาวคนนี้จะกลายเป็นคนสำคัญ​มั้ยนะ
ริวกะคงไม่ต้องใช้อะไรพิเศษสู้แล้วมังครับ แค่ฝีมือกับไฟฟ้านี่ก็เหลือเฟือยกเว้นว่าจะสร้างคู่ปรับขึ้นมา
ขอบคุณ​ครับ​

[bigbuff]

นึกภาพตามไดเลยนะนี่  ขอบคุณมากครับ หายไปนานเลยนะครับ

[M_ne]

ริวกะ ขาดสติแล้ว จะตายกี่คน มังกรเพลิงพิโรธแล้ว  วิชาสุดท้ายเดาว่าน่าจะเป็น มวยไทยโบราณ นะครับ

[neung_cm]

มังกรเพลิงโกรธสุดขีดแล้วแต่ก็ไม่อยากให้ริวกะฆ่าคนอีก

[Wandit Iempan]

คนชั่วพวกนี้ค้ามนุษย์ด้วยทำโทษปกติก็เบาไปหน่อย เห็นชีวิตคนอื่นไม่มีค่าก็ต้องโดนหนักๆไปเลย

[test1234]

ดราม่าระหว่างริวกะกับคิราระนี้จะแก้งัย แก้งค์นี้น่าจะไม่รอดมือริวกะ

[jomza537]

ริวกะฟิวส์ขาดซะแล้วสิครับ
บอสพวกมันน่าจะจมดิน

[potaeds]

คิราระจะกลายเป็นจุดอ่อนของริวกะแหละ

[game smith]

โคดมันคับ นินจาก็มา
แต่น่าสงสารคิราระที่กำลังว้าวุ่นอยู่ นายน้อยใจร้ายเหลือเกิน

[Blue Eye]

ไฟจุดติดเรียบร้อยแล้ว งานนี้จะมีใครตายมัย